Tom Naastepad was een Nederlands theoloog, Rooms-Katholiek priester, Bijbeldeskundige van het Bisdom Haarlem, later het Bisdom Rotterdam en dichter van kerkliederen.
Na zijn seminarie-opleiding in Heemstede en Warmond en eerste priesterjaren is hij bekend geworden door zijn 30 jaar dienst in de 'Arauna'-gemeente in Rotterdam. Arauna: genoemd naar de man van wie koning David een 'dorsvloer' kocht om er een altaar te bouwen en offers te brengen (II Samuel 24). Maar al in zijn Amsterdamse jaren 1950 was hij sterk oecumenisch geïnteresseerd. Tot zijn vriendenkring behoorden o.a. de predikanten ds. Willem Barnard en ds. W.G. Overbosch. Hij leefde van harte mee met hun liturgisch experimenteren vanwege de "Van der Leeuwstichting" in de wekelijkse "Nocturnen", die werden gevierd in de Maranathakerk te Amsterdam en waar ook liederen van hem werden gezongen.
Naastepad bleef gedurende 50 jaar zijn eigen traditie trouw, maar in zijn gemeente was er nauwelijks sprake van 'ritueel', alleen aandacht voor het Woord en de exegese. Naastepad hoort net als protestantse theologen als Bert ter Schegget, Rochus Zuurmond, Karel Deurloo en Kornelis Heiko Miskotte onder degenen die sterk zijn gevormd door de Zwitserse godgeleerde Karl Barth. Naastepad was eigenlijk te 'protestants' voor zijn 'prelaten-kerk' met pausen en bisschoppen. Zijn ambtsvisie leek eerder 'protestants' dan katholiek. Over het Pausbezoek aan Nederland in 1985 schreef hij gegeneerd: Ik denk met een gevoel van leegte en verbijstering aan die dagen. Welk een vreemd mengsel van arrogantie en popperigheid, van machtswaan en middelmaat. Kerk, waar is uw kuisheid?
Priestertekort begon in de jaren 1960 steeds nijpender te worden in het bisdom Rotterdam. Toch liet men van hogerhand die priester in zijn Arauna-gemeente met zijn betrekkelijk handjevol gelovigen (protestant en katholiek) zijn gang gaan. In 1992 dwong vooral zijn gezondheid met het werk te stoppen. De gemeente werd ontbonden. Zij was strak aan de persoon van Naastepad en diens Bijbeluitleg verbonden.
In het "Liedboek voor de kerken" van 1973 schreef Naastepad een tiental bijdragen, waarvan het bekendste gezang is nummer 300, Eens als de bazuinen klinken - door Naastepad met zelfspot gepersifleerd als: Eens als de ajuinen stinken... Vele jaren en 130 liederen later, na zijn dood, werden de laatste gebundeld.
Naastepad stierf zoals hij die laatste paar jaar geleefd had: teruggetrokken. Hij wilde geen uitvaart, geen begrafenis, geen grafsteen. Anoniem, in solidariteit met 12.000 Rotterdamse joden noodgedwongen in de oorlog, koos hij voor een stille crematie.