In 1896 nam Gustav Bihl de fabriek Robert Hanke´s Porzellan-, Fayence-und Majolikafabrik over. De fabriek produceerde hard-porselein voor electro-technische doeleinden (zoals isolatoren), aardewerk, vazen met "over het glazuur" en "onder het glazuur" decoraties, en "Majolica".
In 1906 werd het bedrijf gereorganiseerd in Porzellan-und Steingutfabrik G. Bihl & Co., GmbH. In 1918, aan het eind van de eerste wereldoorlog, richtte het vrede van Parijs Comité het nieuwe land Tsjecho-Slowaakse Republiek op. Vanaf 1920 werd dit land van herkomst ook op het aardewerk vermeld. Het bekende BIHL Tsjecho-Slowakije stempel werd geïntroduceerd in deze periode.
In 1934, werd de GmbH omgevormd in Porzellan-und Steingutfabrik G. Bihl & Co., Aktien-Gesellschaft (AG).
In 1938, bezetten Hitler's legers het land en werd het bedrijf gedwongen het BIHL Sudetengau stempel te gebruiken. Met dit stempel bleken de producten echter moeilijk verkoopbaar waardoor het BIHL Duitsland stempel werd geïntroduceerd.
Door de bezetting en de tekorten aan grondstoffen en brandstoffen samen met een gebrek aan mankracht werden de meeste fabrieken gedwongen de productie te staken. Vele fabrieken werden geplunderd voor onderdelen en uitrustingsstukken terwijl hun werknemers werden opgeroepen of gearresteerd. Het zelfde lot onderging BIHL dat het merendeel van de productie in 1939 heeft beëindigd, alleen de productie van hard-porselein voor technische toepassingen kon tot 1944 worden geproduceerd.
In 1945 werden alle Sudeten-Duitsers volgens het verdrag van Potsdam gedwongen hun huizen te verlaten. Voor Alexander Bihl betekende dit, dat hij noodgedwongen onderdak zocht bij zijn familie in Bayern.