Nummer 1 van de 1e jaargang van dit schaakweekblad dateert van 10 juli 1936 met vaste medewerkers / schaakgrootmeesters als Max Euwe en Louis Gans etc . Omstreeks juli 1939 werden de covers gewijzigd en de naam verkort voortgezet, zonder vermelding "weekblad". Soms zijn de covers voorzien van diverse kleuren en verschenen er ook Kerst-Nieuwjaarsnummers.
De jaargangen konden worden opgeborgen in speciale linnen banden, te bestellen bij de uitgever voor de prijs van 50 cent. De bladen werden ook particulier ingebonden.
De weekbladen treft men met een vouw in het midden aan, vanwege de verzendmethode in wikkels naar de leden. De weekbladen zelf, veelal tellend 16 bladzijden, echter ook afwisselend 8 of 12 bladzijden, met dan soms een extra nummering a ( 14 en 14 a bijvoorbeeld)
Vanaf de 2e jaargang werden naast de genummerde bladzijden alle bladzijden doorgenummerd. ( nummer 52 telt 12 bladzijden, totaal bladzijden van de jaargang ( 820)
Ondanks de slechte omstandigheden tijdens de Duitse bezetting, papierschaarste en censuur, werd het blad tot eind 1942 voortgezet, maar dan 2 wekelijks.
Op enkele afleveringen na ( Glossy glanspapier) is alles gedrukt op teer houthoudend papier.
Behoudens een enkele illustratie en foto's van de Grootmeesters is het weekblad gevuld met schaakpartijen/analyses en diverse reclames. In enkele bladen heb ik flyers aangetroffen, met name aankondigingen voor schaakboeken.
De voorkomende mededelingen en opmerkingen in het weekblad Schaakwereld aangaande de onrust in Europa en de oorlogshandelingen en bezetting 2e Wereldoorlog zijn pas te vinden vanaf jaargang 1939 september en blijven tot het laatste nummer : uitermate bescheiden en met name neutraal in woorden. Geen enkele kritiek op de bezetter, echter ook niets over het Koningshuis, niets over de Nederlandse of buitenlandse Politiek, niets over de Jodenvervolging of welke oorlogshandelingen in de Wereld dan ook.
Drijvende kracht was voorzitter Th.M.E. Liket , die tot aan het einde van het blad omstreeks november 1942, alleen verantwoordelijk was.
Het vestigingsadres Brakke Grond :
Een Duitsgezinde firma, die de Groene Zaal had gevorderd , veilde er geconfisqueerd joods bezit. De Duitsers wisten niet dat tegelijkertijd in de Rode Zaal onderduikers waren ondergebracht.